verse:
belki susmam gerekli şimdi
belki çenemi tutarsam her şey düzelir
ve hayat alkışlanmayan sıradan tiyatro oyunu gibi
insanlara hesap vermek için ben fazla yoruldum, anca duruldum
dün yalnızlığın hıçkırıklarıyla boğuluyordum anlamıyordun
kaybetmek değer vermeyi farketmek için penceredir
gitmek adına cümleler kuran hiç kimseye ben dur demedim
gözlerimde yağmur puslu bir akşam güneşi saklar neşeyi
ne yaptıysam da aklanmayan düşüncelerimden kaçmayı denedim
camlar kırık üzerindeyim ve adım atmak pek mühim değil
bu kez ağlarsan yine kalmam giderim
bütün vedalar üstüme devrilir
bu yolun sonu nereye varır inan umrumda değil gitmem gerekir
ardıma bakmak için biriktirdiğim cesaretimse yeterli değil
seni sen kadar mahvedecek olan ne bir tokattır ve ne bir başkası
susuyorsan içten küfret zaman affedilemez yoktur şakası
hikayedir yaşananlar düşler gerçeğe varamaz anla birazcık
seni sen yapansa bir şarkıdır maalesef yok başkası

nakarat x2:
bıraktığın bir yalan değil mi?
bu veda içime hapsoluyor bu sefer
yalan dediğin sözlerdi gerçek
bu veda içime hapsoluyor bu sefer