verse:
mesafeler var hiç olmadığı kadar
deniz kenarında sisliyim hiç olmadığım kadar
hangi hali giysem de yakışmıyor
dumandan gözükmüyor çarelerim boğulduğum kadar
elbette bir derdi var yalnızlığın benimle
susuyor vazgeçince kulakların sesimden
düşüyor mimiklerim yüzümden doğrularım dilimden
rüzgarların ayrılıyor tenimden
bununla yaşanmaz
kalbimin en dibinde bir kadın
dilinde aldatılmış doğrular
gözünde ayrılık
saçında sonbahar
inan ki saplıyor cümlelerden bıçaklarını ruhuma
bu son başka sefer yok
başka kuşku yok
başka hayal başka zaman başka fayda yok
sindi içime yalanlar
dokunsalar parçalanır mecalim
başka gücüm yok

nakarat:
yalnızlığı gecelere sakladım
uçurumlar yaratıyorum
beni al burdan diye yalvarsam
duyar mı sesimi yarınlar
sessizliği dudağıma sapladım
gündüzleri kanatıyorum
yine yollar var bana aklımdan
sorar mı adımı dudaklar