yüzümde saklı kal yakamoz akşamında
mehtap eksilmesin bu gece deniz dudaklarından
bunaldım nihayet çırpındıkça battım hep sana
yanında istediklerin uzaktaysa incitir zaman
kalmadıkça mutluluklar çalanlarla savaştım
ve savaştıkça şakaklarımı ucuz belkilerle kanattım
anlamak sorun değil sorun senin ağladığın
ve artık ağır gelen yaşam değil yaşattığın
yaslandım kendime sanki bu kalp benim değil
hüzünler ceplerimde yaşanmamış ayrılık gibi
batırdım dibine kadar olmayışını göğsüme
sayfamda kan birikti sanki bu aşk sonum gibi
dilim kilitli bu derdi gözlerimden oku
çıkmaz sokaktayım ifademde hüsranların şoku
demir almanın tam vaktidir bu limandan
kulaklarımda çınlıyorsa ayrılığın hicaz tonu

nakarat:
bana bir bak
kendine bak
ay ışığı çöküyor ruhuma
yakamozlarım var
dibe vurana dek batıyorum ben
yine herkes kayboluyor
ay ışığı çöküyor ruhuma
yakamozlarım var

bu defa yoruldum savaşmaktan yoruldum
yani hiçbir zaman kendim olamamaktan yoruldum
hangi gün hangi şehirde hangi köşeye konuldum
bırak boşver zaten asla biz beraber olamadık
yaklaşma bu kadar karanlıklar korkulu
duvarlarda belirdikçe hayaletin akli dengem sorunlu
zorladıkça sıkıntılar dirayetim yokoldu
ne desen fayda etmez major katil oldu
ben bu yolda defalarca yürüdüm
defalarca aynı hikayeden bir tutam cebime koydum
hatta katettim onca insan yanımda bir ben vardım
şahit oldum birçoğunda değerim yerin altı
bak bu yüzü iyi tanı içimde serin kanım
benimle senin kadar uzak değil yarınlarım
enjektedir damarlarıma senaryosu hayatın
inanmak istediğine inan ben nasılsa aldatıldım