baktığımda kaybolmakta yıldızların ihtişamı
içinden geldiğince ağlamakta sokaklar
dünümde kalanlarla kanlı bıçaklı
intihar koklamakta suretimde vedalar
saatler pişmanlığıma saplıyorken zamanı
gökyüzünde çırılçıplak kıvranıyor bulutlar
yolun sonundayız epeyce gecikmişiz hayata
ve yarınında saklıyormuş bataklığını mutluluklar
gitmek istediğin kadar uzaktasın
kaçmakla temizlenmez kirlenen bir geçmiş
korkarım ki hiçbir yalnızlığa sığmamakta iki kişi
aynanın berraklığını ziyan eden bu suretim son değil
yansımakta hayatımdan cümleler
hiçbir izin kalmayacak silindikçe güvenler
somurtan keşkelerime dokundukça ruhum infilak eder
insanlıklar tükenmekte dostlarım en öndeler

nakaratx2:
sahiden
niye başa dönüyor her şey
neden gökyüzünde yıldızlar ölüyor
penceremden doluyorken yağmur
sarıldığım belkilerim var
ama sonsuz değil tebessümler
bir var bir yok misali vardık hayatta
bitmiyor bazenler

gölgesinde direndiğim keşkelerime yabancıyım
dirilttim şarkılarda geberttiğim masalları
sarıldıkça hayallerine ümitsiz bir adam mıyım
yalnızlıkla konuştukça ben aslında susan mıyım
nefretim sende kalan duygularımın kopyası
çözüldükçe kördüğümleşen bir saçma oyundayım
mutluluk kırıntıları ceplerimde
suskun martılarla hesaplaşan bir yalnızlık koyundayım
hayat merhametsiz oyunlarını keşkelerle sunar
hayat verdiklerini fazlasıyla alır inan
ayrılık demlerinde kül olanlar yanmaz tekrar
sonunda bomboş kalır bir gün elbet kalbindeki her sokak
derin boşluktayız
dibinde çırpınırken tükenmekte zamanım
geçmişi yalan yüklü insanlarla harcadım
inan ki tükürmekle temizlenmez hiçbirinin
pis yüzünün yıllanan o siyahlığı