verse :
yüzümde geçmişimden kalan izler pişmanlığın silüeti
bir insanı avutmaksa tek yalan mesafesi
dilsiz şarkılar çalarken ayrılığın ertesi
yitirilmiş her ne varsa bıraktım peşini
sesim yankılanır gidenlerimi uğurladığım limanda
kim bilir ki yalnızlığım tetiktedir arkamda
yıkıntı halindeki umutlarım kasamda
gururdan maskelerle sakladım kalbimi zamanla
suskunluğum işkencedir ben onun mahkumu
ne denli kayboluş var, artık çarelerim sorunlu
kör sokaklar ortasında terketmiştim huzuru
anlamsızlaşan şehirde haykırışlar uğultu
kaçtığın bütün bu yollar delilindir korkuna
zaten uzaklaşsan da yakın sana yalanlar
mutluluğa inanmasan da anlatılır masallar
bilir misin unutmaktır en asil intihar

nakaratx2:
vazgeçtim herşeyden susmaktan gülmekten
ne kadar yol gittim yalnızlık omzumda
farkında olmadan yitiyoruz aslında
yorgunluğuma yaslandım direniyorum zamana