içimde kalanları sildim tek tek
vurdum boynumu bak giyotinlere
kurtarmak adına hiçbişe yapma
istemiyorum nefes almayı bile ben
zaman darmış lan kimin umrumda
yaralar kapanmaz açıldı bir kere
ruhum inan senden çok uzakta
ne sen ne dönersin ne de ben gelirim
ağlama faslını geçtim ne yazık
solmuş güllerin yaprakları gibi
şimdi biten bitebilir artık
ama çok yorgunum daha bitkinim artık
gitti giden ben ne kadar yalvarsam
değişen hiçbişe yok dünden farksız
herşey aynı
tek değişen sen ve de
sana olan aşkım
nihayet ben ve odam yalnız
nihayet yokluğun acı vermiyor
artık senden kalan eşyaları yaktım
nihayet duvar üstüme gelmiyor
anlam arayan gözler vardı
hani sana verdiğim sözler vardı
sende sil at geçmişi ben gibi
mazinin karanlığını unutalım artık
yaptığım hataları onarma vakti
senin izlerin kalacak belki
mesafelerde kaybolan da bizdik
kapanmıştı zaten aşkın bahsi
donuk resimlerde bıraktım seni
sonra yaktım ucundan hepsini
döndüm aynaya ve baktım yüzüme
dedim tamam be unuttum artık

nakarat :
bilsen bir zamanlar
aşkın tarifi sendin yar
bilmem ne kadar daha yol var
ayrılmak seni benden alan

yazmamak için çok direndim seni ama
tutamıyorum düşleri aklımdasın hep
şimdi bi deli şair oldum ben
elimde bir kalem dilimde şarkım
tek dileğim üzülme
gecelerce ağlama nolur
ama koptu benim zerrelerim senden bütün
tozlarım uçuştu havada senden yoksun
bilinmez bi yolcu oldum ardında
geberik hislerimle yaşıyorum yalnız
hayat acımaz kimseye bu böyle
vermez kimseye ikinci şansı
veda edenler edasıyla
geçtim gittim yanından hemen
muhtemel bir ölüyüm bende
gülmeyi seçtim gülemedim ben