giriş:
alıp başımı gitmek istedim karanlık sokaklardan
eski resmini de söküp çatlak duvardan
gözlerimde yıkılmış bir şehrin yorgunluğuyla
geçsem ağır ağır cebimde sahte hatırlarla..

verse :
hayat bırak ellerimi gitmeme izin ver
bugün sondu aldanışım artık farketmiyor sevmesen
sen yabancı gibiydin dokunmak istedim de sana
çok soğuktun ve lakin donuktu hayat yanında
dört duvar da yalancı ve rol yapıyor herkes
arardım bi kuytu köşe saklanabilmek için senden
anımsamak hergün unutmak büyük bi yalanmış
tüm teselliler bu yüzden vucüda sarılmış
artık laf anlatmak bana işkenceden farksız
zaman elveda eder ve gün biter
şimdi çıkıp gitsem burdan hangi dostum yalnız kalır söyle
ben seni yanımda hayal ettim hep ama böyle değil
son bi yorgun ses tonuyla anlatırken major es
bazen sade sevdiklerin olur gözünde değerli
uykuların kaçtığında farkedersin yalnızlığı
düşünürsün biraz sonra onun için değer mi

nakarat :
gel (gel)
gör (gör)
son (son)
biter elbet bir gün
ben masum değilim
sende değilsin
olmayınca olmuyor

sen (sen)
sev (sev)
bu (bu)
biter elbet bir gün
ben masum değilim
sende değilsin
olmayınca olmuyor