tutunmak istedikçe hayat bugün sarp falez
hayallerimi tamir için bu çıktığım son sefer
yani değil kolay hali sorma bana ölüm var
vedalarımda kan tüküren hastalıklı adam var
çalar plaklar hangi şarkı kurtarır beni azaptan
farkında değilsen de ol artık
ön yargılar katil olur tanınmamış maktüle
suçlu yarat gecelerden sitemlerle güneşe
beynimden ilmek söker içime atıp katlandığım belkiler
ve aksaklaşır mutluluğum yolun başında terkeder
yenilmek, vazgeçince beter
kırıntılar kalırken cebimde pişmanlıktan, zamanım geçer
dostluk iki yüzlü insanlar çelişik
senaryolar kaçıncı metrajda rolünden vazgeçiş
bazen yanın boş kalır ve dolar serzeniş
güzergahından sapmış yalan ne uğrunda söylenir

Nakarat:
sen kendini affet önce
yaptıklarınla yüzleş
kuşku büyüyor gözümde
yine kör ediyor
hayaller biter ya
tüm diller susar ya
işte öyle sona eriyor her şey nihayetinde

belki sorgusuzca inandığımız masallar
bir gün gelip de şarkılarla kulaklarıma mutluluk fısıldar
görmezden gelemediğim her ayrılık can bulur bu tablolarda
yüzümden renk çalar
bazen yaşayanların ölmüşlerden farkı olmaz
yeniden başlangıç umuldukça zaman durmaz
aklından koparmadıkça gafletten dikenleri
kurşun olsa bütün sözler asla seni uyandırmaz
direndikçe hayattasın inan
dikildikçe omuzların güçlüsün ve öyle kal
tüm insanlar unutsun seni derhal sorun değil
pişmanlıktan korkmuyorsan eğer yalnızlığın kafidir
masal diyarı değil dünya bu
içimde can çekişen umutlardır uçurum
son deminde güneş zaman es geçiyor saatleri
sayfalarım kıvılcım şarkılarım kül olmayan ateştir