pisagor verse:
iradem batan bi gemi misali tek düze..
çatlmakta varlığınla bende kurduğun düzen..
sahip olduğum güçlü bi amaç vardı "sevgi" der..
ve gerçekleri bil istersen canından çok sev gider..
kapattığımda gözlerimi her taraf karbeyaz
dinle beni otur şöyle gel yanımda kal biraz
ben uykuya daldığımda sen kaçarsın inceden
bu gitmeler velhasıl masum aşkı linç eder.
sahiden gittin mi? metanetim yokluğuna..
bakmıyorum yerine yokluğundan korktuğumdan..
adına yazılı şiirlerimi kapı altından atıyorum
her satırda seninde kalbin böyle hızlı atıyo mu?
boşluğun içinde değil boşluğun ta kendisiyim..
yarım kalmış bu aşkın kalan tek teselliyim..
yokluğunda esen rüzgar bileklerimi bükebilir..
sensizliğe dayanamam geçen her saniye tükenirim

nakarat:
yokluğuna mahkum oldum
duyduğum her ses sensin
ben kaçtım kendimden sana geldim
elimde kalbim var
susma bu kez
yağmurlar bile hep seni sorarlar
anlatamam

major es verse:
aynı yatakta yapayalnız yatıyoruz
dağılmışız yani hayat yormuş
ve sen kim bilir hangi şarkıda kaybettin kendini
bense kim bilir hangi sokakta
zehir zıkkım olur aynı akşam aynı dem
devrilmez duvarlarınla bir vakitte sen bu şehre gel
elimi tut hisset özlemleri yanımda kal yine
soğuk yastığımda kalır bütün rüyalarım
yabancı sokaklar anlamadığım sancılar
mırıldanır dilim yine bilmediğim şarkılar
battığımdır derin yerler yakınlaşır uzaklar
vazgeçtiğim keşkelerde saklı kalan silüetin var
resimler kurşun gibi deler geçer umutları bugün
benim suçum değil iyileşmeyen yalnızlık
asıl unuttukça birikmiştir özlenen
hatta silindikçe yazılmıştır bütün ayrılıklar