Giriş:
gördüklerin doğru
ama hissettiklerinde var yanlışlar
yanıyor kağıtlarım
üstüme geliyor dört duvar
hadi bak
seyret olanları
tüm bunlara nasıl dayansam
aynalarım çatlak
avunmam gerek
Verse:
ve maalesef elvedayla son bulur bu hikaye
geriye kalan kenarlarından çatlamış bi çerçeve
buz keser bu ellerim yokluğunla dertleşip
kilitledim dudaklarımı en son hoşçakal deyip
dokundukça tenime rüzgar serinletir hisleri
yaralarımdan utanırım ve nedensizce gizlerim
ne yaptığımı bilmiyorum ki şu halimi tarif et
böyle geçer zamanımız gider kahretsin
mutlu sonlar beklemek de tam aptallık hayatta
bu aşk gözümü kör ederken geç varırdım farkına
öyle ya tuzaklarına alışmalıyım zamanla
karaladıkça dolar gözüm artık odam dar bana
inanmakla yetindiğin kimse inanmaz sana
istemiyosan konuşmamı bi tek kalem ver bana
sildiğim tüm satırları toplasan bu kağıda
günlerin hüzün olur ve kapılırsın yağmura