Verse 1:
Gömülü bedenlerden açıklama beklerken
Acımı şarkı yapıp kaydederken
Gözyaşımı silerken güneşi lanetlerken
Dünüme saplantıyla yaşarken yaşamak denirse
Kaçamak gülümsememde dahi bir anıyı öldüren ben

Gördü görmek isteyen kamberin kamburunu
Öyle netleştim ki bir akşam tam alnımdan vuruldum
Burnumu monta sildiğim çocukluk göçtü şimdi
Kanlar içinde boş bir arsanın ortasına kuruldu

Geçmiş hep peşimizden koşan zayıf tazı
Hiç kaçamadık ki kaçamayanlar hep taşır yası
Sen rüyadasın bense kabusun ta kendisi
Kendime katlanamıyorum beni hep yok yazın

Hayatım boş fasıl ziyanı yok sakın doldurmak isteme
Sende harap olursun bu kisvede
Beni koy listene karala üstümü
Karaya küsen kartalın göklerde sürgünü



Verse 2:
Savaşı yok saymakla bitse keşke içimden gitse keşke
Tek seferde yok etmek namümkün bu kara keşmekeşte
Yaramı deşmesende dursa keşke kanamalar ben yoruldum
Bu taramadan şu insanlığımı karalama etme

Sana ziyanı yok tabi bütün hedef benim
Tütün ekip cebimde bir tutam huzuru beslerim
Kuytudan izlediğim dünyalar garip gelir
Hiç gözünün içine bakamadım ya belki budur kösteğim

Zihnimde uğultusun kabuslarıma kuruldun
Ben uykudaydım uyanmak en büyük kabusum
Kaderin makusu ben bütün dünya fanusum
Hep boğuluyorum bir nefes bir ömürden uzun

Ruh halimiz yazık düzelmesin sakın bir fayda istemem
Normal oldu artık titremek
Uzağım göklere tuzakmış umudum
Yoklukta var olmaya çalışmak mı düşlemek