ölüme düş dayan berduş hep yaman
aklımın selamıdır dilimde olmayan
suratın solmayan bir duvar sanki insan
onca kirli fikrin içinden bir utanç hiç mi çıkmaz
canımı çıkarmaktan başka bir yol tutmaz oncası
neyime göz diker ne var gönülden ala
sorarım hala beni görüyor mudur manalar
korkarım bir düşüncem bulunmaz hala
ve böyle bir naraya cevap yoksa riyalarla sarılmışım
tehlikeden gözüm döner bir anlamda
sil akşamdan istifade adımı zan altından
hiç umut görmüyorum bir yürek yok saf altından
içim sızlıyor onca yükten
ve ben altında ezilmeyim
bir kurtuluş yok ki hayatımdan
bir elim taş altında diğeri kılıç tutar
kendimi savunmaktayım dostlarım yok yanımda
NAKARAT X2
kalk durmak hatadır bu diyarlarda
kalk susmak hatadır bu riyalarla
kalk ruhu tükettik bu firarlarda
kalk şimdi zamanıdır yorulsan da
sesini kısma zaman delice hızlanarak
geçip giden karelerin bir hesabıdır susmamalar
ölüm daha bir yakın bugün sanki uslanana
belli bir mesafe koydum hayat kızma bana
bu sokaklarda dolaştım yıllarca ıslanarak
kaldırımlar onları izledim kıskanarak
sızlamayan bir vicdana yenik tüm çabalar
güneşi dahi riyakar kılar bir ton kabahat
rakkasem içimden taşar mukayesen
bir pencereden sarkarak yürü burdan desen
bu karanlık benim bu cevap da hakkın desen
sana tadilat meskenin ruhundan akkor üflesem
gazel söylesem kader gömmese lisanımı
şişede başlayıp biten şu berduş istihkakımı
acep neylesem bu kadar zordan imtihanımı
nasıl doldurayım şimdi ömürden zararımı