Kodes Kahra;


hayat bir deneme tahtasıymış anladım bu gün
umrumda olmaz geride bıraktığım şu dün inan
bu günde kalkamam bu günde yük var omuzlarda
bırakta gideyim paydos ettiğim şu yollarımda
ben onca kolda kucaklandım bir zamanlar
adımı çizerdim kağıtta kanımı içerdim suyumla yavan
dedim ya kalkamam artık önümde uzun yol
engel olmasın hiçbir el hiç bir kol bu gün
kal bu gün hayat yanımda kal bugün
bırakma son nefeslerimde sende gitme dün gibi
evet ben istemedim anlatmaya hiç kimseye bir derdimi
çünkü sen yoktun yanımda
şimdi geriye sarsın herşey bütün hayatım
keşlerimi çıkarıp ateşe atmak istiyorum
bende biliyorum hiç birisi asla olmayacak
yinede bir düşün hiç bir şey yaşanmayacak


Nakarat;


beni saran ateş bir çember olsa yanarım
bir damla suyla bende onca yalana kanarım
geride onca defterim vardı kapadım
yola devam et dilsiz olur yaşarım x2


Sorgu;


dilsiz olup yaşarım karanlık ortasında
susmak en etkili tedavi yenilginin sonrasında
tedarik et alevlerin derinliğinde bir yer bana
ve yansın ateşlerde mazi dumanı değer suratıma
kronik mağlupluk krizlerde bedenlerim
huzura dair haberlerim, gelmedi gidenlerim
hep yalan mı yaşanılanlar yalanmı gülenlerim
tebessümlerinde her göz haince bileylenir
bende gördüm o büyük tezgahta kevaşelik
yaprak dökercesine son bahar da fahişelik
tohumlarına acımasızca üfledikçe suratımıza
mide bulantıları derya dalgası sırtımızda
sen gelince benim, benim kolayca kopar tenim
kapardıkça denizlerin içinde batar gemim
sonunda bakarsın ki yok olur hayallerin
o kanlı gözleriyle ucuz roman karakter
Nakarat;


beni saran ateş bir çember olsa yanarım
bir damla suyla bende onca yalana kanarım
geride onca defterim vardı kapadım
yola devam et dilsiz olur yaşarım x2