Sorgu;


takip ettim kendimi ayaklarımın götürdüğü yere
vaz geçince herşey aksine beraberim de
yıllardır aynı evler, aynı evler içinde
ve ben çukurlu yollarımda mutluluğun peşinde
güvensiz, inan güvensiz olmak istiyorum
yüzleşerek geçmişimle hatalarımı topluyorum
kurak kalıp çölde gece hayallerimi sayıklıyorum
günlüğümden hemen her gün yeni birini ayıklıyorum
intikam tuhaf bir şey boğuk biraz da korkusu
düşman eğer kendinsen buruk olur sorusu
adım kalınca uçuruma silindi camın buğusu
içerden gelen o seslerin ürkütücü korosu
dinle beni, dinle beni, dinle şimdi gitme geri
tam kıvama geldiğinde kaçma sakın bozma beni
gözlerini kapat hayatta varlığını hissedeli
çok gün oldu ama yine de iskandil dönmemeli



---



Kodes Kahra;


kanatlarından at hayat bu gün düşerse yerlere
bir mültecidir hayaller değer dikenli tellere
fısıldayan duvarlar ellerimde çizik avuçlarımda kan
ruhum ardı dumanlar tüterdi üfledikçe yan
hep karardı içim son karardı ritm benim için
ve dilek tuttum onca gece bir yalan mıydı hislerim
bu kapattıysa kapılarını sularmıydı yaralarımı
özlemekle yetindiysen şimdi yok et anılarını
paketlerde mutluluk yok olsa olsa hediyedir
hayat zor bir yokuş dostum yarıda kalan öğrenir
eller hep cebimde gezerken dilimde söylenir bu şarkı
şimdi kır bu çarkı geriye kalan gölgedir
toz pembe yazdım oysa yaz dedi bir ses bana ve
gecemi ateşe atarak elini tutardım kağıt kalem
hoş geldim aynı satıra bıçağı yarama batıra batıra
yakarım odamı ciğere dumanı çekerek olurum aynı yem