özlem duygusu hapsediyo beni bi kodese
ve çıkamıyorum seni düşünmek istemesemde
seni özlemek tamamıyla ablukaya almış beni
kendime engel olamayıp düşünüyorum hep seni
seni şuan göremiyo olmam bi şeyi değiştirmiyo
tamam görüntü olarak yanımda yoksun biliyorum
yanımda olmaman seni içimdende çıkarmıyo
aklımda kalbimde hep varsın hasretin artıyo
elimde değil bu serüven ilerleyip gidiyo böyle
uzaklara dalıyorum seni arıyorum belkide
dalıp gidiyorum her şeyin senle güzelliklerine
senle muhteşemdir her şey ve de nacizane
şahsen bu hal benim şahsıma göre böyledir yani
benim gözümden görmelisin birde sen kendini
her şeyin benim açımdan iyi olması içinde
senin olman yeterlidir benim görüşüme göre


formül budur bence seninle yanyana olmamız
ancak sorunda bu ya senle yanyana olmayışımız
hemde çok büyük bi seorun bu beni tüketen
günden günede oluyorum ben bitirilip yitirilen
bitime ulaşıyorum senin hasretinin yoğunluğuyla
mutsuzlaşmakta büyük etken oldu bana bu arada
gitgide bitiyorum mani olamıyorum ben buna
gittikçe diplere çekiliyorum hemde duraksamadan
ve kayboluşlardayım zifiri bitap karanlıklarda
yanımda duranda yok bu zor bu çetin anlarda
beni bi o anlar ya diyeceğim kimsede yok burda
hiçbir yerde yok belkide bu tek kalmışlığımdan
sen olsan yanımda zorlukların çıktığı zamanlarda
özlemin yerine canlı bi halde yanımda olsan
o vakit işte hem mücadele edebilirim bolca
hemde mutlu olabilirim senin sonsuzluğunla