VALE Nakarat

Gölgelerden kaçtım ben
Yoktur metanetin bedeli
Izdırap kırar bu zinciri
Gözlerim dolar
Islatır ya kalbimi aniden

Yaşlanır bu kaldırım
Sarılır hasretin boynuna
Kasvetin de dili tutulur
Bir an konuşamazsa duygular
Yaşlanırız aniden


GİRYAN Verse


Hayatın üstüne yürüdüm doğduğumdan bu yana
Yıllar alsın getirsin bir kış gününü saçıma
Bir öğüt var öğret bana öldür fakat acıma
Doğarken bilmiyordum ben ne çıkarsa bahtıma

Özlem elinde ben yalnızlıkla baş başa
Ve bedeni eleme boğan kalbimde kargaşa
Hangi denizde demir atacak ki şu yüreğim huzra
Tükenmek üzere hayatıma ait on yedinci mısra

Ben kısır döngülerden bıkkın olan bir yazar
Ben bekleyişlerde hep yaşadım bir zarar
Katre olup damlamıştı gözlerimden bir yar
Ve pare pare sevgilerin akıbetinde kan yatar

Herkes mutluyken ağlıyorsam bunlar hayatın ayıpları
Ardı ardına yaşamıştım sayamadım kayıpları
Üzgü, dert, keder bunlar ölümün has kanıtları
Yalan, haram bir de odam cinayetin tanıkları

Yorgun olan gözlerim uyku yerine kan taşır
Senle sıvalı gözlerim yaşlarıyla tartışır
Adını anarken şu dilim kalem kağıtla paslaşır
Senli hayallerimin sonu hep hüzünle bağdaşır

Sakar dilleriyle çokta kırdılar be kalbimi
Sorma boş geç hiç bi yaren anlamaz ki derdimi
On yıl olmuş kardeşim bir TERSANE'm bir rapim
Bir kumarda kazandığım abim gibi VALE'tim



Yol sonundayım ellerim de tutuklu kaleme
Gidene istifacı gelene bir duacı ellerim
Millet üzdüğünde duruma haksız olan ben miyim?
Ben miyim yol sonu düştüğümde serilen dertlerim