Verse 1

Üşüyor gözlerim kapaklarına sarıldıkça

İflas ediyorum her saat başı vuruldukça gözlerine.

Kara bulutlar ne zaman gider

kulaklarım çığlıklar hakimi

Gözlerimde umutlar var,

Açtım yine en son takvimi.

Vale sus...

Kim duyar ki çığlık sesini.

Yada kus...

Duysun alem nefretini.

Denedim her yolu baştan yürümeyi

Katran dolu ayaklarım sil geçmişi

Müptela bu gözler her belaya

Bu ne ilk ne de son hüzünlenişim.



Uyan...Uyan..

Dayan...Dayan..

Uyan...Uyan...

Dayan...Dayan...



Nakarat

Acı boyalı bir yağmur iklimi

Götürdüler benden herşeyimi

Alabora olmuş gemiler gibi

Nefes almak yakıyor ciğerlerimi.

Bi de bana sor ne haldeyim yine yağmur yağıyor yanaklarıma

Kar düşmeden ak doluyor veryansın

Kahverengi bildiğin saçlarıma.





Bir çığlık atsam duyulur mu?

Canımı yakan yalnızlığa...

Bende üzüldüm aslında

Baktığım yer kapkara.



Verse 2

Sesim çığlık yine sağnak yağmur yağmakta

Saçıma kader elleriyle aktan boya çalmakta

Bıktım bende ellerimle kağıt uçak yapmaktan

Korkar oldum günden güne doğru yoldan sapmaktan.

Hadi bak bak.

Gözlerimde nefret var

Ve bıktığım artık insanlara gerçekleri anlatmak.

Yada satmak,ellerimde olan herşeyi

Hepsini,canımı sıkan herşeyi.

Farklı diyarlar kuşatmak,insanlardan kaçmak

Lakin kaçmak fayda etse bir gün ecel korku saçmaz

Huzrun ellerinde bir gül,kapımı öyle çalsa bir gün

Belki gözlerim dolardı sabrım böyle taşmaz

Kaç...

Korktuğun kovalar hep seni

Sağ çıkar içinden kabuk tutmuş nefsini

Yırt bir an ne varsa çektiğin son resmini

Mavi gömlegin de dahil pantolon ve hepsini

Yada sus...

Şşştt ...Hiç bir şey söyleme...