POLEMİCK VERSE

Bileti kes hayale yolcu kimse kalmasın
Gelir bir ses zamana borçlu kimse kalmasın
Hayat nefesten ibaret diyense yekten ağlasın
Bu kalbe vurdu tek kilitle benide benden almasın
Ağaç kurumamışsa eğer bilki çok bahar görür
Güneş sırtı döndüğünde söyle kaç ağaç ölür
İnsan ulaşmak ister ya önce uzaktan görür
Bu kalp kavuşmak ister ya önce içerden çürür
Uçmak istedim bir an nereye bende bilmeden
Susmak istedim bir an doğru yalan bilmeden
Kavuşmak istedim bir an mesafe hesap etmeden
Alışmak istedim bir an yeniden ölmek istemem
Pili biterse saatimin o anı gösterir güneş
Fazla kasma kendini lan belki çok bilir bu keş
Al çekinme sende kır ve korkma bu kalp beleş
Yenildiğini kabullen ki galibide sıkar güreş


NAKARAT

Gülmek o kadar kolay değil bi neden lazım gülmen için
Ölmek o kadar kolay değil bi sitem olması lazım ölmen için
Sevmek o kadar kolay değil düşünmeden canı sunman lazım
Yaşamak o kadar kolay değil bi hedefin olması lazım


VALE VERSE

Şu an üstümdeki yükü hesaplamakla meşgul kalem
Kalemi kırdı düş vaktinde ızdırabı fark eden
Kadere kahpe der şu dil ve öc alırsın kahpeden
Canına okuyan her ne varsa indirirsin sahneden
Selam veren yüzlerce kol uzun mesafe kateder
Gözlerinde kin ve şer hislerini katleder
Bir kelamla haykırırlar anlarsın ki sahteden
Koca kırk yıl medet bekler bir fincanlık kahveden
Ellerinin üstüne düşen kar taneleri ıslatır kalbine serilir
Gecenin güneşi örttüğü vakit dizlerini titretir
Ah şu zaman yokmu aman dedirtmeden gitmez
Rahat bir akşam...
Yürekten bir sohbet gerek gözlerinin önünden geçen
Bu yolcuların ayak izlerini kalbime desen olur da çizer
Adını bilmediğim hançer dudaklı felek.