hiç birinden eser yok nerde insan ordusu

emeklerken dizime battı diken yandı doğrusu

kitap yalan söylemez yalandı

insan olgusu

söylemekten usandım bitmez oldu sorgusu

bir adım ileri attı bak yenik düştü korkusu

neden yan çizer hayat paralel oldu doğrusu

elimi tuttu kalbin hükumdarı bak sonuncusu

sağ elimde gümüş halka yaş gözümden sondu

tekrar başlayan bir filmin en başındayım

ben bende büyüğüm oysa henüz kaç yaşındayım

hayallerimle kurduğum binanın son katındayım

mesafeler uzakta olsa bil ki çok yakındayım

istifa edip gidersen pes ettin demektir

nefes almakta bazen görünmeyen bir emektir

bu dünyada bir gerçek var ölüm ve yaşam tektir

sözle kafi olmayanın hakkı varsa kötektir



belkide çıktı rüyamın tabiri

kalbe hakim işte göründü biri

al dedi yarim sevgisini

al dedi yarim sevgisini...

belkide belli bu derdin katili

kalbin ortasında sevindi biri

sev dedi yarim kendisini

sev dedi yarim kendisini...



merhaba gülüm nasıl bugün bugün benimle gül

al bu gül senin günüm senin lan ömrüm senin

fakat tenin kokun benim sen benim dünya benim

senaryomuz hayat bizim oynanan film bizim

benim dizimde başrol oynayan inanki sensin

sitem varsa geçmişe onuda silen sensin

daha önce görmediğim bu huzuru bana verende sensin

al bu kalp seninle gelsin iste canını versin

zulümüne tebessümle karşılık veren adam

yaşlı gözle saklanan sonradan gülen adam

sıcaklığını verirsen erir gider kardan adam

muhabbetinde pek derin misali havadan sudan

zor olandı kadere hükmediş çok gidiş geliş

takvimin biterse böyle çok yakın gelir bitiş

yamalı kalbe darbe vurma tek değilki çift dikiş

yatalak adama kalk deme adamı öldürür bu iş



belkide çıktı rüyamın tabiri

kalbe hakim işte göründü biri

al dedi yarim sevgisini

al dedi yarim sevgisini...

belkide belli bu derdin katili

kalbin ortasında sevindi biri

sev dedi yarim kendisini

sev dedi yarim kendisini...