Verse 1 -Kaygı Kanrevan- :

Ben kuruntular kuruttu dilimi kurtuluş gerekli,
Zaferi kim kazandı belirsiz bu öfke gereksiz çocuk,
Silkelen bir önce tozlu geçmişinde yolculuksa kalbi zendeler eminim onsuzluk,
Acı denen olay ki hayal tarlasında korkuluk
Umutsuzluk boyumu aşmış, Barış susar durur
Kibarca yaklaşır bir şeytan elmasıyla kandırır
Vakit geç olur bir anda tükenince son soluk
Durma yaz kalem yaz sefil bir sevgi aktar oraya
Benim uykuda yok mutlu rüyam
Ölüm gelir alır beni uykumda arkamdan ağlama yar
Geçmişim buruk biraz ben az biraz hatalıyım
Hayat kırdı kalbimi evet biraz hasarlıyım
Alttan alırım herşeyi yeri gelir atarlıyım
Ölüm nasıl bir duygu, ölmeden yaşar mıyım?
Nakarat -Polemick- :

Çıldırıyor başım al kurtar beni ben korkuyorum kendimden
Ölüm yakın baş ucumdaki azrail beni alacak bedenimden

Verse 2 -Polemick- :

Sesini aç bu şarkının ki ağlaman duyulmasın
İşine geldi insanın zor sual sorulmasın
Koşmadan yorulmayan bedenle söyle kim sever
Deparı attı koştu Bayro yarıştan kovulmasın
Ölüm gidenle ölmek ve dönmek şu toprağa
Çok garip yaşam dur gitme kal paşam
Demekle olmadığı gibi söndü gitti yaşam
Solmayan gülün elimde sağlıcakla kal paşam
Hükmün olsa kadere karşı yapma dur karşı çıkma
Alın yazında buysa ağladığını duysa keşke dönse keşke
Sevse keşke keşkelerle olsa keşke
Dünya kazan ve insanoğlu ateşte
Belki bir resimde kaldı solmayan gülen yüzün
Resmin yeter of gün doğar biter hüzün
Hiçbir önemi kalmadı sensiz ağlayan gözün
Emanet ol yaradana budur kardeş son sözüm

Nakarat -Polemick- :

Çıldırıyor başım al kurtar beni ben korkuyorum kendimden
Ölüm yakın baş ucumdaki azrail beni alacak bedenimden