1. Kısım
Azelya, sonu bi baştan alın
korkularımı eskiten tüm sokakların sol tarafta izi kalır
ben ellerinden mahrum olmak istemedim bu sadece bi oyun
aklın kalbe yaşattığı
koyu bir telvesinde huzur bulmak elbet öyle
lakin canı sıkkın insanoğlu göğüs gerdi her bi derde
somutlamak istemem ben aslında tek derdim yılların eskittiği
dev bi perde
gözçukurlarından bi beklentim olmadı hiç, velhasıl anlattım
sürekli anlattım kalemi perçeminden asmak istesem de
duygularıma ket vuran bi aşkı sen deminde yıllattım
sorun biz değil de sonu hep biz olduk
dert küreği sancılarımı bi nebze avuttu

bu yılların birikimi olsa bile harap gemim
kalb parça parça azelyasını unuttu
2. Kısım
bu gece son olmalı, elbet son olmalı
yansıması bile can alırken nefretinden düşen zaman avuçlarımdan kayıp giden
baharların toz grisi yıldızına eş olmalı, yok olmalı.
gökyüzünde sen de dahil hiç bi cisim kaymamalı
solumdan. benden kaçtığından yorulduysan soluklan bi otur yanıma şöyle
hiç bi derdi düşün bakim dönen var mı yolundan.
aslında beklemektir giden varsa vuslata
pencereden bakakalmak aşk tadında elvedalar
odamın duvarları suretinden pay kaparken
tüm küfürler edildi artık o masum suratlara
kaçıncı zikir söyle adına doğru esti bugün
çekilen derdin adı bu kez resti dünün
yolu bulunca eğdi şimdi en masum çiçek yani
azelyanın yaprağında haydi öldür beni ömür