1. Kısım:
topukda tonla mermi varsa yolun zordur agacım
sokakların derdi böyle kovalamakla bitmez amacı
her gün aynı duvara anlatırsan içinde kaldı bak acı
rüyanın en güzeli mutlu sonla kaldıracağın
cenazenin arkasında koştu öyle nefes nefese kaldı acı bi sonda
buldu velakin hep yoruldu bela bi zor yokuştu
fena bi son buluştu haykırıpta tuttu tabutu ufacık elleriyle
sonra derinden bir ah edipte buldu kendini
ayağa kalktı hırsla dedi ben nerdeyim ?
bi yudum su verdiler korkudan da delirmişti
anlatırken hızlı hızlı gömdüler sevdiğini
Geriye baktı sonra mezar kapanmıştı artık
gözleri ıslak ve toprak ellerinde kaldı
ne yaptım dedi ağlayarak o vakit durdu zaman
telafisi yoktu anladı yapılan hataların
Nakarat(2)
Umudunu kaybetme, biraz cesur ol lan
içinde ne var ne yok herşeyini anlat ona

yarın geç olur bak cenazesine ağlarsın
Mutlu değilsin işte gözlerin anlattı
2. Kısım:
ve sınav başladı, ilk zamanlar öyle zordu acısından
herşey boştu ve hiç durmadan
sayıklıyordu adını her gece sonra unuttu ve
pembe gökyüzünde mutlulukla geldi hayat (heey)
yağmurun altında anladı ki tek başına çekilmiyor
oysa eskiden güzeldi ıslanmak
onunla alakasız sandı aslında yanıldı
herşey onla güzeldi
pamuk şekerin tadı bile yok, yürümek anlamsız
sahile indi baktı dört bi yan karanlık
güvenle adımladı yanında o var sandı
oturdu bi banka ve tam omzunu yaslarken anladı
o yoktu artık toprak oldu hayalleri dönücek sandı
ve çakmağını aldı eline bir hamlede yaktı dumanı
sersem oldu sonra hıçkırarak ağladı