Yeni bi umutla sen çiçeklerini topla ve saçlarına taç yap
çünkü sensin kraliçem
Rüzgarına paha biçen bi mutluluk elimde şimdi
dönüyoruz beraber aşk denilen koca hiçe
Buluttan ilham alıp gözlerime damladın ya,
şimdi hangi yana savrulayım ne olur karar ver
Hiç bi şehir sen kadar ben olamadı,
bunadır üzüntüm muhakkak anlatırım eğer dinlersen
kesildi nefesim inan soluk almak zor geliyor,
bana dar baktığından gülüşlerin bol geliyo
ben aşkın en sert tokadını yedim ulan,
sensizliği koy bi bavula nasıl olsa tınlamıyom
satırlar anlamsız, umutlar karanlık.
ömrüme her saniye eskisinden zararsın
eskisinden karanlığım yokum sakın üzülme
nasıl olsa başkasını benim yerime koyarsın
Nakarat:
Bi derdim yok inan,
dudaklarımı ısırmaktan başka derdim
sol yanımda açılan aciz bi yara
Sen yine umutlarımı hapset ki gözaltlarım
eskisinden kızıl bakar sen bile dayanamazsın
kağıtlar önüme dizilip adının her bi harfinde
secde ediyo kaleme ağlıyolar hatta
ve gelicek olmanın telaşesinde dualarım sen izinde
acı bi romanın zikredilişine katlanmam
kanasın gönlüm be, dahası öldüm ben,
beyaz kefene sarıp başımı toprağa gömdüğünde
saçlarının rüzgarını içime çektiğimden
satırlarım öldü yani kalemi kağıda gömdüm gel
saçlarını uzatma sakın görmesin başkaları
benim gözümden seni buna dayanamam
başkasını koyma yerime sakın koyma yerime
belki vedalarını bi nebze rahatlatır
bi nebze rahatlarım yokluğunu başımdan atıp
başıma sen gel ki roman bitsin hatırlayıp
ufacık ellerinde en saf hali buysa aşkın
bu şehri terkederim inan sade adım kalır