Verse 1:
Beni üzmüştün, o gün düştüm yere.
Ve de parçalandım paramparça.
Sonra süpürdüler umarsızca ve de izlediler.
Sen de onlardan biriydin.
Ne olduğunu anlamadım.
Birden rüzgâr çıktı sonra savruldum.
Belkiinanmayacaksın ama bana güldüler.
Sen de onlardan biriydin.
Ve ben kelepçeler kanatlarımda öyle uçtuğumu düşündüm.
Boşa çırpınışlar sergiledim gökyüzünde.
Sonra düşüşümü izlediler sen de onlardan biriydin.
İkinci defa yerdeydim.
Bu seferki daha çok acıdı ama alışmış gibiydim ve sustum.
Bana bakmadılar bile,
Sen de onlardan biriydin.
Nakarat x4:
Güya beni arıyor, beni soruyor, beni seviyor…

Sen de artık onlar kadar herkessin.
Verse 2:
Ve de kalktım ayaklanıp, açtım kanatları…
Gökyüzüne bakıp bakıp dedim kendi kendime:
'Bunu yapman için çokça sebep var”
Kadın, sen de onlardan biriydin.
Hiç istemedim alkış.
İki kez düştüm ama üç kez kalkmıştım.
Bana mutlu olmamayı öğretemeyenler oldu.
Sen de onlardan biriydin.
Şimdi gökyüzünün mavisinde özgürlük soluyorum.
Ve de bulutlara çıkıp yere baktığımdan beni kıskananlar oldu.
Sen de onlardan biriydin.
Seni tanıyorken bayadır.
Onlardan farklı sanmam hataydı.
Hayatımda çok şey beni üzdü ama beni asıl üzen
Sen de onlardan biriydin!
Nakarat x4:
Güya beni arıyor, beni soruyor, beni seviyor…
Sen de artık onlar kadar herkessin.