Kes ayaklarımı setten kurtar bakma ,
Asaletin azmedince cömertliğinin afetiyle başa kakma
Küllenirim ebediyen yarim olmadıkça kalbim hasta
Sesim gönlümün sesidir dilim makamıdır ''ney'' in
Neyim vardıki ? neyim oldu'ki
Alıp kalbimi gitmeye azmetmişsin sonumu düşünmemişsin
Adını koydum beklentim uykularıma zindalarının prangalarını vurdum .
Karanlığımın güneşe bürünen ırmaklarını boyadım gozlerınle
Ecel dilime gayret etti varamaz oldum yar'e
Dünya tuzaktır yemide istek istek arzularımın önüne geçemedim.
Ben bilemedim ki pirim ...
Yazıklar olsunki gözümü ağlattım saçımı yoldum
Sessizlikte kaybolunca uğultum ve yok olunca onca umudum
Sığındığım kibrin alemiydi yaktı bedenimi
Allahım sen affeyle nedenimi Nefsime irade eyle dilime besmele
Ummanımda yalnız yürür kervanımdır acizane
Dost geldi yanıma haber getirdi beni anladı
Benle ağladı sabah oldu güneş doğdu yok oldu
Bekledim ...
Bekledim ve öyle ağladım ki; gözlerimden akan yaşmı yoksa ırmaklarmı ?
Kabuslarıma hitabım; geçer gider zamanında yurdu
Denizimi kumlar yuttu, sonuma vardım sandım böyle kandırıldım
Bende böyle kör divane aşık oldum
Şimdilerde söyle ne gam dır ?
Hasretinden titrerim ben sultanım !
Günahlarım, tuhaflığım, gözyaşlarım
Var olan bütün hatalarım, kırık kolum kanadım
Suskun aciz dilim, gecelerde buz kesildim
Kendimın sesıyle öldüm....
Bu dünyadan yoktur beklentim tek derdimmi ?

Affeyle !