Seni yazdığım tüm sayfaları attım çöpe
Acı verip gittiğin günden beri düzelmeye çalıştım ben
Geçmişin kötü bir yanı yok acı vermeyen
Ürettim zamanı ele geçirmek için bahaneler

Gülüm demelerim falan gerçek değildi
Düştüğüm çukur öncekilerden daha betermiş
Dinlemedim kimseyi çektiğim tüm acılar birgün biter
Zannettim... bir tanesi bile bitmedi

Önümde çıkmaz bir yol... çakıldım bu şehrin tam ortasına
Bir güneş misali içimi ısıtırdın... Seni nasıl sevebildim onu bile bilmiyorum
Bu diyardan giderken emanetim bir kalpti

Ölümlü değilmişim gibi sevdim seni
Bu kalbe ilk gelende değilsin son gidende
O yüzden hüzünlü bu kalp unuttu seni
Sen iste unuturum ismini umrumda olmaz bile

NAKARAT X2
Geriye dön tüm kurduğun hayalleri yak
Üzülmeye değer diyorsan gidip yan
Geceleri kara kara düşüncelere dal
Yaptığın hatalarından kendine ders çıkar

Senden kalan her şeyi bir kenara attım
Hatıralarını, mesajlarını verdiğin sırları
Bir kıvılcım yeterlidir tutuşması için
Yanan sadece bunlar değil birde içim

Gelip bakabilsen keşke tüm hayaller toz oldu
Bitti zannettiğim tüm gözyaşları bugün doldu
İçimde yeşerip büyüyen tüm güller soldu
Kalbimdeki son sevgiyi öfkem kuruttu

Yaşamak istediğim hayatta unutmak istediğim detaysın
Senin bu kalpteki yerin yalnızlar mezarlığı
Gözyaşımla büyüttüğüm tüm çiçekler beyazdır
Benim toprak dediğim bir uçurumun kenarı

Hayat ne verdi ne aldı benden
Kalbimde bir sürü yara var her yönden
Cesareti yoktur bence sözünden dönenin
Bu eski bir şairin ölüm törenidir