Verse 1
Benim kalbim aşka kepenklerini kapattı
benim sana içim bak daraldıkça daraldı
On bin kez kere öldüm bedenim tabutla arkadaştı
Yanardağ gibiyim bana dokunanı yaktım
Harbidenden umutlarıma artık amadeyim
Çivisi çıkmış bir dünya gibiym evet öyleyim
Azrail ve eceldi benim kardeşlerim
Kalan kalır salıcakla artık yıldız gibi erişilmezim
Benim bak say adımlarımı
Aksi kadere kaç adımda gitmekteyim say
Bırak sıcak kollarında can vereyim
Nihayetlerime varamadan azap çekmekteyim
Ben ağladım zaman ağlar bulutlar
Yağmurlar gözyaşlarımla barışıklar
Yaranler arşı azam kadar uzak oldular
Emreler gönüllere deva dağıtamazlar
Yüzün gölge yapar güneş bizi yakmazdı
Bedenim durmadan intiharlara kalkardı
Olan herşeyler hep muamma kalırdı
Amaçlar askıda kaldı,hazinler iz bıraktı
Dört duvarım mapus bana fayda etmez nara
Karanlığın şifresini çöz aydınlığını ara
Hatalarım volkan dağı gibi patlattı suratta
Düştüm dara gittim terk-i diyarlara
Nakarat
Yine gülemem ben hüsranlara
Ben terket aklım küsmem sana
Yada sus konuşma ağlarım
Bana gülme sakın sana bağlanırım
Yine konuşamaz ağzımı bıçak açmaz
Seni çok severim benden kaçamazsan
Şu an araftayım seçim yapamıyorum
Kalbim aşkın en çıkmaz kapalı yolu
Verse 2
Kalbime aşk zerrelerini yağdırsan yinede doymam
Aklımı sana boşa yormam çiçek gibi solmam.
Solmamam lazım buz dağı gibi donmamam lazım
Hüzünlü suretim manzaramı detayıyla anlatır
Kalbim peki senden sonra neden sevgiye hamladı?
Yüreğim iştahsız sevdalarla hep kavgalı
Riyakar sevgiler eşittir,insafsızlar ve dahası
Seni itinayla sevsemde,itiraaz edersin be kadın
Hayatım pamuk ipliğine bile bağlı değil
Gönlümün konaklarında sevgisizlik hastasıyım ben
Sancılardayım varamadım,var olmasaydım
Güneş karanlık odama yansısada yinede aydınlatmaz
Her tarafımda ağrı sızı var gelsende tesir etmez
Kaderin komasına mahkumuz perişanlık bitmez
Perişan bırakanlar gitmez onlar herşeyi bilmez
Ama cehennemde odununuz hiç bir zaman bitmez.