Verse 1: Sayedar
Zamanla kaybolan ben, zamana kaydolan
Cümleler kurmak üzere çoktan çomak sokan düzene
Bu şarkılar üzene yani, hayatı düzene
Sor hayatı bize de halâ zorlu yolda gidene

Bi' anlayanda yok ne kavrayan çok havlayan köpekler
Avlayandı kalbi doğru, eğilme doğrul
Sevinme, korku nedir bilmem, bu gelenek eskiden
Saye kan kusan Rap kafiyeler gelenek eskiten

Yer altında yaşayan ölü bir dünya kurdu kendine
Kağıt kalem deva oldu derdine
Çoktan alıştın herkesin yalan dolan sözüne sen
Yaran dolan birine belki kader güler yüzüne

Kaybetmeden kazanmak zor, kazancı kenara koy
Kaybettiğim koca bir ömür sayılı zaman uzunca yol
İnan ki fark etmiyor
Cümlelerim düşmanları rakip dahi zannetmiyor



Verse 2: Zeus Kabadayı
Zamana 'dur” de ve biraz yalandan gülümse
Yerde görmesinler kalk ayağa senin gücün yürekte
Acıyı anlatamam basit cümlelerle
Çünkü benim hayatım yitip gitti derin gitmelerle

Kader deyip geçtim, doğru yolu mu seçtim?
Bilmiyorum! Seçip ben de kendi yolumu çizdim
Affedince geçiyor dedi dinledim de inanmadım
Oysa başkalarına gidip meze olmayı seçti

Sesini çıkaramazsan herkes ezip geçer
Yaran varsa tuz bas elbet acın bir gün diner
Yüzüne taktığın o maskelerden arın
Çünkü zor durumda kalınca sen ben yanında varım

Sesini duymayınca her taraf daraldı
Beni ilk terk eden sen değilsin öz ve öz babamdı
Yüzümde kağıt gibi giderek sarardı
Bütün renkler uzak artık bana gözlerim karardı