Nakarat:
Zor olan ne biliyormusun
Gidiyomusun elveda demeden
Yüreğimde bir yangın var
Hep harlayacak onu karanlık sokaklar

Verse:
Boş haykırışlar yankılanır sokakların dibinde
Tek çare gider yapmak dünyaya kızgın dilimle
Bir sövmediğim kaldı bir de sevmediğim hatıralar
Sardı etrafımı elbet bulur günün birinde yar

Gökyüzü agresif ki karardı tüm bulutlar
Olmayacak birşeyin için fazlasıyla umutlanıp çek
Tütünüm el emeği sarma
Yağmur karla karışık yağıyor öksürüğüm kanla

Kendini olağanüstü sanma
Güzel cümlelerin ilizyonist etkisinde kalma
Biraz dayan kendini nimetten sayma
Gayrı şerre değil yor aklını karşılıksız hayra

Geçmiyor zaman nedense esniyor bedenim sanki
Besliyor kader yaz diye kesmiyor bileti
Evet esmiyor rüzgar bugün hiç bunaldım
İçimden bir ses titreyerek yeter artık pes diyor

Sokağın sesi sanat toplum için
Savaş sonra kaybedicem diye korkup içir
Ruha şarap boz hayatın dengesini
Güneş aydınlatmakdıkça şehre inan sökmüyor ki şafak

Elde değil masum sabilerin nefes kaynağı
Bir duman zehir etti hayatları kimse kalmadı
Tutunmak başarmanın yarısıysa pes edicem
Cehennemin dibinden de olsa inan ses vericem sana

Nakarat:
Zor olan ne biliyormusun
Gidiyomusun elveda demeden
Yüreğimde bir yangın var
Hep harlayacak onu karanlık sokaklar

Sevgi, Saygı, Barış !