VERSE 1



Yoksul bir ailenin tam yedinci çocuğu Mustafa

töre belası yüzünden çıkıp gelmiş istanbula

ne ailesi ne cennet yüzlü yari varmış yanında

geride bırakıp herşeyi düşmüş yollara sonunda

zormus hayat, yokmus ne toprak ne yol ne fabrika

fakirleştirilmiş köylüler feodal bir yapıyla

toprak agaları varmıs, gezermıs elde sılahla

namusu bacak arasında arayan aptal adamlar

ben dinledim o anlattı neden geldigini istanbula

cehalete bir elbise dikmişler onlar töre adında

giy demişler giymemiş cıkarmıs atmıs Mustafa

sonra çırılçıplak bir bedenle düşmüş yollara

giy demişler üstüne kaç gömlek büyük olursa olsun

ne farkeder ki, cahiller üşümez nasılsa

geride gözü yaşlı bir sevgili bıraktı ve bir ana

cebinden bir resim cıkarıp,gösterdi umutla

dedi ki, tek hayalim var o da kazanmak cok para

sonra kavusurum yarime, yatarım koynuna

hayal etmek cok kolay ama gel gör hayat bambaşka

istanbulun trafiğinde cam siliyordu o Mustafa

hiçbir araba camından uzanmıyordu bir para

Grand cheeroke jeeplerin camında kayıp Mustafa

elinde kirli bez parçası tek kalan sermayesi

üstünde yırtılmış bir gömlek, içinde sevgisi

yarin hasretini dikmeye yetmezdi onun iğnesi

o her dikiş tutturdugunda, kanarmış elleri

yarin hasretini dikmeye yetmedi onun iğnesi

her dikiş tutturdugunda, kanardı elleri





VERSE 2



Kalmasın düş yolcusu, bu gemi kalkıyor birazdan

en büyük dogrular bile aslında dogar yalandan

ve sen bana beni anlatırken birazcık cogul kullan

çünkü bıktım inan tekillikte varolmaktan

benim ülkemde yoksullugu bir kader olarak gösterenler

parayla gerdege giren iktidarsız siyasetçiler

çarpık ilişkiler sonunda dogacak olan o bebeğe

erkek olursa yoksul, kız olursa yoksulluk demişler

güzelleştirmek için durmadan özelleştirenler

devletin hastanesine sağ gidip sol ölenler

emekli kuyrugunda bozma tursuya dönen teyzeler

jeepe binip dünya malına önem vermeyen mesihler

neden bu ülkenin üvey çocuğu Ali soyundan gelenler?

Kerbela'da katliam yaparken onca yezidler

sahip olman gereken 3 şey; Elin, dilin ve de bel

Bektaşi der ki; Sana taş atan olursa sen ona gülle gel

ne Mustafalar var ülkemde, ne Nazım ne Hikmetler

güneşi zaptedenleri darağacına layık gördüler

şimdi kör karanlığında çaresiz ülkemin

bana kirli bir geçmiş değil temiz bir yarın vaadedin

başka bir dünya yaratmak mümkün

ötekileştirmeden yaşamak bir ömrü

hayal bir öykü yazar şair kalem çırılçıplak bir şehre döndü

aşiftenin biri daha bugün biryerde namusu gömdü