verse 1



bu fani dünyada herkes bir jön

gidilen yollar çok kötü geri dön

ne zaman bu işlere verilecek bir yön

kimse gücenmesin ama çoğu bir bön

cariyeler hep günahkar hep yalan dolanlar

bakireler hep kırılgan hepsi masum üryan

mazilerde kaldın kahpe artık sende uyan

harabeler içindeyim ben işte benim dünyam

hayatımın aşkı iken platonik bir aşka döndün

kimse bitmez derdi amma bak bu kalpte sende söndün

gül misali soldu ömrüm sağanak yağışlı hergün gözüm

inan bu zulüm tam bir ölüm hasret kokar her sözüm

dünyeviydi meseleler ve dün gibiydi o cenkler

hep acıttı o dünler ve göz önünde o günler

hep açandı o güller ve hep solanda o güller

hep yalandı o sözler ve tutulamadıki yeminler ...



nakarat



merhabayla başlar anım elvedayla son bulur

aşk tepemde her zaman tıpkı kara bi buluttur

aşk ve Müebbet nedense birbirine iki zıt kutuptur

çünkü güven yok içimde gönlüm aşka soğuktur



verse 2



bizdekisi aşk değilki körü körüne bağlılık

görüş açımda tek bi renk rabbim her yer karanlık

şimdilerde her şey ucuz canımız kanımız yaftalık

maziler hep dünlük iken nevalelerse yarınlık

mutluluklar git gide sahtelikle doldu taştı

yüzlerdeki maskeler artık hayli kastı

kimisi güldü kimisi baktı ah bu yüzden çok yaş aktı

hisler çoğu kez yanılttı hatta bazen abarttı

bir yanımda melekler ve bir yanımda şeytanlar

bir yanımda dostlarım diğer yanımda düşmanlar

bir yanımda pamuk prenses diğer yanımda merhumlar

bir yanımda uyuyan güzel diğer yanımda keloğlar var

dört yanımda kolpa dost var dört tarafta zorbalıklar

dört yol pskopatlar dört sorumda farklı şıklar

kendilerini bişey sananlar kendilerince hava yaparlar

zor durumda hepsi foslar ve hepsi bir gün duvara toslar ...