Verse 1



ebeleme oyunuma katılanı ebeledim

elemeli yarışında herkesi ben eledim

şık seç dediler şık bile seçemedim

kes lan dediler bu çeneyi kesemedim

hayatımla yüzleşirken hatalıyım diyemedim

her ölüm bir erken ecel kefen tarzı sevemedim

yaptıklarım doğrumuydu yanlışmıydı bilemedim

her kayan bir yıldızla boşa giden dileklerim

yargısız bir infaz oldu içimdeki bu nefretim

saygısız kuram doluydu tek düz olan heveslerim

kaygısız durum kuruntu oldu işte taakatim

yaşam denen bu yarışta soluksuz Müebbet'im

her anımda ölüm yanımda ah bu yüzden kederdeyim

aniden çalar zilin davetsiz misafirim

çerçeveye muhtaç oldu çizdiğim resimlerim

amaçsız bir yolda olsa ben bu yolda bakiyim



Nakarat



sağır duymaz uydurur harap olan bir yolcudur

rap tenimde burcudur felek içimde kuşkudur

hayallerim buğuludur ölüm bu bende korkudur

mesafesiz bir ufuktur söz nefeste soluktur

karanlıkta iz bul haydi inanki dostum zordur hayli

kim benimle dosttu sanki kim benimle arkadaşki

istek arzu tükenmişti arz talepse etti tepki

umursamaz biriydi harbi söz ise vermek çok basitti



Verse 2



biri bizi gözetliyor günah sevabı tartıyor

ölüm kimine koymuyor gül dalında solmuyor

elim soğuktan titriyor kalem benden bıkmıyor

yazıtlarım silinmiyor sözüm kulaktan gitmiyor

kader dost olmuyor kefen bedenle dikilmiyor

mübahlarım haz almıyor lügatlarım tıkanmıyor

lirik bende bitmiyor fikir zikirden doğmuyor

kalpler aşka doymuyor sevgi kalbe yetmiyor

hayratımda bir gram su kalmamıştı kimseye

hoyratında utanması yoktur asla hergele

el ele ve göz gözeydi aşklar şimdi diz dize

kuşku kuş misali uçtu kaldık böyle biz bize

uzun ince düz bir yolda durmadan giden tren

gar görünce raylarında aniden çeker fren

meçhule giden bir yolcu rolundeydim sahiden

gece gündüz ilerlerim nefes hiç tükenmeden