Öyle zor ki, sil baştan başlamak.
Hayat olgusu, sadece bir durak.
Doğru yaşayana, mutluluk bazen yakın
Bazen ise çok uzak.
Planlarım da var, yapmak istediklerim
Belki kısmettir, belki hiç değil.
Sonuçta yol benim, çizgilerde raylarım.
Umutsuzluk insanı, bi anda eskitir.
Zifte döndü ciğerlerim,
Karanlık odamda, duman çökmüş üstüme.
Beyaz aşk gemisi, yanaşır rıhtımına
Tam o anda çıkar, büyük bir fırtına.
Birleştirin elleri, hiç olmayan dengemi,
Biraz ses verip, üç dakika seyredin...
Bir roman gibi, ucu görünmez hayaller
Herkesin hayran olduğu bir güzelden özeller.
Birini anlatıyorum, onu benim kılıp;
Sadece vücudumdaki küçük bi eserden.
Bazen hüzündür aşk, her anı özlenir.
Bazen ise sevinç, her anı resmedip.
Yaşanır öylece, tek ya da çift taraflı,
Bazen de bir canavar, acıyla beslenir.
Her sabaha yeni bir sayfayla uyanmak,
Bir kaç saat, içinde onunla bulanmak.
İnsan öfke mağduru, doğamızda mevcut,
Benimle aynı yaşarsın bi anda kızarsan.
İrkilir hücrelerim, titretir dizlerimi.
Belirsiz düşünceler gelir, tazeler izlerini.
Hatıra kalır, yaşanandan fazlası,
Çok yabancı gelir, biz ya da başkası.
Bazen tatsızlaşır, hayat anlamsız gelir.
Asıl ihtiyaç olan, YUKARIDADIR...
GÖZ ALTIMIN RENK KAYBI, MADDEDEN DEĞİL,
UYKU HAYATIMDAN BİR MİKTAR SÖMÜRÜ!
SAÇIM VE SAKALIM BİRBİRİNE KARIŞMIŞSA,
BU ŞEKİL DEĞİL, BİR KADINDAN ÖTÜRÜ!
Damarlarımda durur acının en sürekli hali,
Bir kova kezzap, söküp atsa zehrini.
Belki yanardım, belki son bulurdum.
Her şey yoluna girecek, bitersen halbuki..
Nakarat;
Umutsuz anlar, uykusuz yarınlar,
Söylenen yalanlar, bir boşlukta kalanlar..