günlerim her gün özenle doğuyor

benle geçen saat hüzünle soluyor

durdum birgün bulutlara bakarken

günyüzü sanki bişeyler soruyor



oluyor hergün içimde deprem

kurudu bu bahçem tohummu serpsem

sersemleşti bu beden şahsen

yürümek bile zor geliyor bazen



durmadan hergün yazıyorum duy sen

yağmur sesleri içinde bir ben

kırık bi kalem ve birazda masum

yazsamda sözleri içinde ben ketum



üstüme gelsende yapamadım pek yorum

oyun biterse sonunda bekliyorum

her bi savaş gibi içinde mazlum

bir kimseyim ben karışma sus olm



birazcık eksik özünde tamsam

yaptıklarımdan bende pay alsam

farklı olurdu belkide herşey

bilemedi kimseler dışardan bakan



dur bi bakiim dedim silindi herşey

pek bişey yoktu ve görüntü hep flu

beynimin içinde bi fare besliyorum

bi parça alırken uykumda ağlıyorum



sordum kendime çoğu kez ben kimim

aldığım cevapsa seninle bensizm

yalnızken ben çoğu kez hissizim

en güçlü halimde bile ben halsizim



silemedim kimseyi varsa bi geçmişim

bilemedim hisleri bazen ben ezmişim

göremedim gerçeği içinde yüzmüşüm

hayat kitap ve basit bi sözmüşüm



Nakarat

ellerim soğuyor, bedenim hep donuyor

güllerim soluyor, ruhumu hep yoruyor

dinledim onu hep, ama o susuyor

izledim onu hep, ama o ağlıyor