Canfeza Verse
Kaç zebani içime hapsolur bu denli yosma,
Ben bir hayli ırağım eline bu yüzden kin kusma,
Anlatırım içimden sökülür mazimiz umursama,
Fark eder mi? Çıkmaz olsan, her sokak çıkar sana.
Çıkar sanma, öylesine döküldü kalemim kâğıda,
Bende yazdım! İşte orda, bembeyazdım altı kâğıt yırttım,
Altı üstü kağıt yırttım, sen dünyamı yıktın,
Hepsi bana salaksın dediler toplasan bir fırttım.
Kaybeder miyim sevincimi sökülse kalbim,
Kalbim eşeğin olsun lan istiyorsan al bin!
4 kıtalık bir yaşamdayım şuan satırlar takvim,
Birazdan dolacak hiç bitmez sandığım vaktim.
Hatıraları çekerim içime yağmurda hiç dinmez,
Gidene gitti mektup, güven yalanları silmez.
Ben denli sefilim işte, senle kâğıda karşı,
Ama sana ne denli yanarım ondan başkası da bilmez.
Nakarat*
Benden aldığın o hayat ne işine yarar ki, zaten bayat,
İstemem huzurum benim elimi kirini bırak,
Ve senin elini bırakarak,
İnan zaten her şeyi yaktın ağladım.
Birazcık ağlayıp, huzura yalvarıp,
Yarına seni düşünerek uyandım,
Aslında mutlu değilim öyle sandım.
Ber Kadem Verse
Kalemim ellerimde savrulan saçın kadar siyahtır,
Hüzünü sayfalarca yazdıran sanattır özlemin,
Önümde sayfalar, ben anlatınca kıskanır,
Senin yüzün gülünce, hızlanırdı kalp atışlarım benim.
Kapandığım karanlık oda bir anda mahzen olur,
Elimde savrulur zaman ve kahrolur gülüşlerin,
Direndiğim de yanı başımda kalamayan bir sen,
Ve birde akşamüstü hoş kokunla savrulurdu gömleğim.
Padişahın en gizemli ferman ateşi gözlerin,
Yakar derin, yerinden hasretin kırar bilekleri,
Dudaklarında gömülü saltanatın ellerinde mahremim,
Yanaklarında kalmış hasretin dibindeyim.
Asıl şu anda bir sigara yakmalıydı ellerin,
Kapandığın da yüzüme kapılar, hep yanımda olmalıydın,
Köşemde kıvranıp düşündüğümde, gözüme dolmalıydı hasretin,
Ve ağlayıp yorulmalıydım.