Memleketimin en yüksek noktası burası

Ne mümkün saatlerce yıkılmadan durasın

Hep yanımda olman için herşeyden vazgeçesim var

Olaya benim açımdan bakınca kalbimden kovasım



Kafeler,barlar,parklar,sahil

Mesken parkında hergün oturduğum o bankta dahil

Senin için yok edemeyeceğim hiç bir şey yok inan

Buna dünyayı ateşe verip içinde yok olmakta dahil



Yinede değişemezsin ben gözünde aynıyım

Beni sen değil dostlarım yere düşünce kaldırır

Senin uğruna benim olmaktan vazgeçmişken

Tekrar delirebilirim seni güzel bulan herkese saldırıp



Seni andırır yüzün hatta yüzün de sen gibi

Aynalara bakarak karardım üzüm ve sen gibi

Gücüm bir sel gibi her sokakta hatıram

İşte bu yüzden bu şehrin her sokağı nemlidir



Seni görmeden ölmektense

Ölürüm buna ölmek dersen

Başım ağrıyor ölmekteysem...

Ölüm eşittir dönmek terse



İstanbul,duygularımın sentezi

İçinde sana benzeyen birçok şey var,benzerin

Vücudum rıhtımdaki kaldırımdan ayaklarıma uzanan

20 yıllık tren raylarında hemzemin



Kırgınlığım sana değil sen olmayan herkese

Olmayan bir yerde beni sıkılmadan beklesen

a ve b den sonra çektiğim ilk çizgisin

Ve gün geçtikçe daha düz olacaksın ben sabrıyla beklesen



Ekmesem saksılara her sabah bir can tohumu

Sonum üç yıl önce ölmüş olmak olurdu

Seni Kaplıkaya'nın saf suyunda,Uludağ'ın yamaçlarında,

Boğazın en dibinde buldum cennet ne boş konumdur



Olur mu ? Sarıl bana tüm buzlarım erisin

Kokunu duyan onsekiz bin aleme göz ferisin

Çevremde milyonlarca çılgın,manyak insan var

Hepiniz sahtesiniz fakat ben aşkın öz delisi