Verse 1:
Ben içimi dökersem kaçın sel basar memleketi
Boş satırlar altında denden eki kadar anlamsızım zaman
Kaderim senle tekim aşk bitmeyen bir kabus gibi
Kış ortasında yak canımı, istersen bir daha gelmesin bahar

Sırtımda tasam var can pazarı gönül evim karaborsa
Kırık tüm pencereler akan tavan yalan sana korsan
Bir yol çizerken gidiyor ayaklarım, hayatla mücadeleme set çeker
Keşke düşüncelerimi bir kez bana sorsa

Uf ne zor bu yükle uyan kükre, orman ürkek görmesin tüfekle
Acıları pas tuttular yürekte, küllüklere gül ek ve bekle
Yarım kalan dilekle, yarınlar zaten pus
Bir de yolumu sen gelip sis etme

Dert biz etle tırnak raple ister hisse leşler
Gel boğul karanlığıma sonra anlam ara bu kor güneşte
Yaram kanamıyor beleşten egolar alın terime neşter
Aklım sarmış anımı mazilerde beklemeden ateşler

Nakarat x2:
Skor yazmak zor bu maça dalma bataklık kulaç at
Bakma kabus uyku kaçar güneş doğsa son bulacak
Bu vuslat içinde ateşten yana buzlar
Lav oldu susma çığ düşür karşında korkularına pusma

Verse 2:
Kayboldu mutluluğun resmi miladı doldu boyaların
Kafamda kaleme vurgun milyonlarca ressam oyalanır
Bak! Midesiz mi sevmişim ben hepsi yalana doyamadı
Sonunda kapanır ayaklarıma yere düşen tüm foyaların

Ne fayda bıkkınlığıma yenik korkular?
Kazandım, bak şu gözlerimin içinde mimik morgu var
Yıpranmış fotoğraflar silik sorgular
Bu azılı suç dönüştü dünya merkezilerine, mağma etik normuna

Kapşonu çekip kaç bak bu gönlüm rutin belaların evi
Misafir olanlar bile benle zorda yer almadı gelip
Tutup tüm planları devir üstünde yılanlara tak yemi
Tamam kapansın kapan inanma sana ederler onca yemin

İçi boş dışında maskeleri var, al bu suret der
Saygıda kusur et, 22 yıllık sükunet der
Husumet çıkar yok, sözlüklerim huzur ne bilmiyor
Kulaktan dolma isyan; bi fıkradır içimde ki zulme

Nakarat x2:
Skor yazmak zor bu maça dalma bataklık kulaç at
Bakma kabus uyku kaçar güneş doğsa son bulacak
Bu vuslat içinde ateşten yana buzlar
Lav oldu susma çığ düşür karşında korkularına pusma