Afi Ares:
Sokaklar umutlarını yitiren bir çok çocukla yaşlanır
Sen okulu dert et, kimi bugüne aç karınla başladı
Hiç yoktu belki ailesi veyahut arkadaşları
O hep vitrinlere baktı sade gram markalaşmadı

Ve sonra çattı kaşları gördükçe o zor kışları
Zamanla tattı cevapsız kalan tüm haykırışları
Hep etkisinde kaldı acımsar yalan bakışların
Bu sistem dedi çare yok dışarda kalan dışlanır

Sokaklarda boyun bükerken ülkemin filizleri
Sulamıyorsak ne işi var lan üç tarafta denizlerin!
Söyle kömür yardımıyla hangi vicdan temizlenir?
Derme çatma bir sobada varsa küçük el izleri

Yırtık ayakkabısıyla sokaklarda kar dizinde
Titrek bir sesle derken kalbizi var bizimde!
Kimse edemedi kal bizimle git evinde yat dizinden
İbaret bir hayat sür ve sonra geber kapsirinle…

Nakarat:
Ölmesin çocuklar haydi evlat uyan
Senin için güneş tekrardan doğdu bak
Üzülmesin çocuklar haydi evlat kalk
Senin için ninniler söyleniyor bak


Uğur Yeter:
Ah be çocuk yoksa sende dertli misin?
Yırtık ayakkkabılarından utanan bir filizsin
Ah be çocuk yoksa sende bizden misin?
Saatlerce top peşinde koşan bir delisin

Bizde böyle gördük oğlum acımız hiç bitmedi
Üç kuruşluk cips için arkadaşlarımız incindi!
Sende akşam sekiz olunca evinde belirdin
Biz de saat sekizden sonra hayata yenildik!

Olsun yine ayakta kalmasını bileceksin
Ekmek parası için alın terini sileceksin!
Ve evlat birgün sende büyüyeceksin
Torunlarına nisahatlar vereceksin

Belki de böyle olmayacak erken bitecek
Mezar başında annen gözyaşı dökecek!
Şeker veren teyzeleri bir daha görmeyeceksin
Ve çocuk sende birgün öleceksin…

Nakarat:
Ölmesin çocuklar haydi evlat uyan
Senin için güneş tekrardan doğdu bak
Üzülmesin çocuklar haydi evlat kalk
Senin için ninniler söyleniyor bak