Verse 1:
Karanlık çöker bu kentin müferit ayazında
Ve eser yalan rüzgarları matemin kıyısında
Zaman yutup tükürsün beni maziye götürsün gelip
Tutmayan bir kahpelik var insanın mayasında

Bu heyuladan korkmanın bir anlamı var mı
Zayi zaten umut dünyasında kandırılandı
Ne varsa kaldırın artık bu savaş bitecek elbet
Fakat bu nahiyemde bitmeyen bir saldırı vardı

Ve biz insanları sardı bulaşmış esaret salgını
Söyle bura cehennem değilse bu neyin yangını
Sizler paraya tamah edin aidiyet hayranları
Senin toprağına diktim galibiyet bayrakları

Hemde mutluluk kaynakların tükendi avuçlarında
Ve yüzün gülmez asla hakikatle kavuşmadıkça
Boşver bir gün gecelek tam görecek nefsini
İşte tam o gün gelecek zayi yenecek hepsini

Nakarat (Mert Gülügen):
Hayalim var yarınım olsun (yarınım olsun)
Hatıralar kül olup yansın son bulsun


Verse 2:
Esaretin vebaliyle mükellef kesim
Ve sor bi kendine hayat yüküyle tükenmiş misin
Çıkar mı bir ahınla tarihin bu mükerrer sesi
Bir gün masuma kalkan o bileği bükerler kesin

Velhasıl gidenler yesin doyarız kalan artıklarla
Bu beden çok ateş gördü cehennemde artık yanmaz
Sen bu gönlün katilisin
Bu gözler öyle sahtekar gördüki istemeden artık sana kanmaz

Vede artık sana kalmaz cihan ölmedin oysa
Bu safta hak yiyenlerin aç olan gözleri doysa
Neyse yoksulu soy sen sonra dert sana koysa
İnan ki sözleri boş onların sen özlemi yok say

Bugün bu kirli suratlar bakar bir riya aynasına
Zahiri yalan dünyada kalan kimin faydası var
Bir gün güneşin battığı yerden doğarım gizlice
Bir gün kaderin cilvesini ben boğarım sinsice

Nakarat (Mert Gülügen):
Hayalim var yarınım olsun (yarınım olsun)
Hatıralar kül olup yansın son bulsun