Verse 1: Kıvanç Coşkun
Geri dönmem, gözlerimde yaştın düşüyorsun
Çöllerimde yağmur üşüyordu
Acıktım aşka, haklı mı kaldı?
Yazık bu yaşta aklımı taktım
Başımda taçtın, tahtı bıraktım

Zaman verdim bu oyuna
Tavaf ettim yokluğa
Zarar biçtim uğruna
Ne uğruna, ne uğruna

Yine geri dönsem, bedenimi örtsen
Soğuğu ördün sen
Beni gömdüysen, üzülmem
Elinde sonunda yanımda yine

Nakarat x2: Kıvanç Coşkun
Hep yalnızlık, yalnızlık, yalnızlık
Bir yanlışlık var bu oyunda
Koynumda yılanlarla bir yalan
Yaşanmaz bir gün daha



Verse 2: Sehabe
Yalnızlık yine gündem oldu
Yarını ararken dünden olduk
Küllerimin dağılır dumanı
Ben kalbine taht değil gecekondu kurarım

Çırpınan kalbe değmemek mi
İnsanlığın en büyük suçu sevmemektir
Ama hafızan silerken beni bilgi vermiyordu
Artık pişmanlığınızla falan da ilgilenmiyorum

Anlamıyorum insanlarda neden bu rahatlık?
Benim umudum gökyüzüydü ama yağmur olup aktı
Şimdi geride kalanları ve her şeyi abarttım
Ve tatlım yetmedi bak kafamı dağıttım

Geçmişe de bakıyorum hep bir umut vardı
Biz diz kapağı kabuk tutan çocuklardık
Şimdi güvercin olsan da burda bozulur kanadın
Biz de bir kedinin patisinde huzuru aradık

Nakarat x2: Kıvanç Coşkun
Hep yalnızlık, yalnızlık, yalnızlık
Bir yanlışlık var bu oyunda
Koynumda yılanlarla bir yalan
Yaşanmaz bir gün daha