Verse 1:

Beni saklayan elime kelepçe tak
Bana bembeyaz bi gökyüzü yarat
Uçmak istedim hep kırıktı kanat
Ölüm bir sanat, kalbimi kanat

Kapıyı kapat yüzüme durma hadi
Gündüzü ayakta tutan güneş gibi
İnsanı ayakta tutan bir eş gibi
Var beni ayakta tutan biri

Eskisi gibi değil artık hiçbişey
Bu masalım sanki hiç bitmiycek
Hüznü asalım bugünlük askıya
Artık dayanamam hiçbi baskıya

Anı yaşamak gerek bazen
En bayat hissim henüz çok taze
Eski bi şarap olsam evim mahzen
Ve inanki çok yoruldum şahsen

Verse 2:

Biraz susmak istersin aklına
Gelince elveda çekip gidersin
Gelecek güzel olsun istersin
Gözyaşın akar gider silemezsin

Üzerimde garip bi durgunluk
Gece çökünce yalnız otururdum
En güzel bahçeden kopardığım
Gülü elimin arasında kuruturdum

Bi meyve sepeti var içinde anılar
Sesimde acılar, yeniden doğardı
Gitmek isterim yolum dolaylı
Gidiyorum, yaşamak kolay mı

Evet kolay evet zordu seçenek
Yolun birini elbet seçmen gerek
Kim melek, elimde peçete
Hastaysan ölümdür en iyi reçete