İçim hiç rahat değil kurtulamam kör düğümden
cebimde kanlı mendillerime saklı öksürükler
her sabah durup akşamında öldüğümden
yüzüme yakışmıyo artık saklı gülücükler
hüsran bugün omuzlarda yük olup
kulaklarıma fısıldıyo diyo vur ve göm onu
dünyayı sevmek için sarfederken eforu
şehir zif kokulu vede bütün ruhlar defolu
arttı ritmi kalbimin yükseldi tansiyon
bu beyin için müzik yapmak en yüzeysel fonksiyon
bende insanım lan mutlu olmak istiyom da
omzumdaki melekler etti beni Allaha ispiyon
rabbim affet beni sana karşı mahçubum
meçhul hayat aleminde günahlarıma mahkumum
başımda çaresizler ordusu
yaş 19 ve omuzlarda hesap verme korkusu
yadırgar beni zaman tedirginim şu anda
nedense her sabah yataktan kalkıyorum hışımla
bence tadı yok artık ne yazın ne kışın
ben ne zamanın içindeyim nede tamamen dışında
korkmuyorum ölümden hissizliğime verin bunu
çığlıklar sessiz onun avuçlarımda uğultusu
derin kavramlarla mecazlarımı buluşturup
hissiyatı sayfaya dökmek en basit kaçış yolu
bence koru onu sar kolu huzurun boynuna
umut ölür günahlarını aldığında koynuna
kapat kapıyı odaya kitle kalan umududa
sonuçta kimse haps olmayı yediremiyo gururuna
burkuldu bileklerim destek gerekli
olay sahra dostu bulmak değil esmek demekki
kesmen yeterli soluk aldım susmam tabiki
yer ve gökyüzünde günahlarımın şeytan rakibi