Verse:
Beni eski gazetelerle sar, kullanılmayan bir bavula koy
On yıl sonra taşınırken bul
Yüzüme bak usulca, tebessüm et bir dost görür gibi
'Anne bunu hatırladın mı?” diye sor.

Sonra gelsin o da, toplanın bavulun başında
Nasıl bir çukura düşmüşüm 93 kışında?
Sorunlarımla beraber büyüdü yaşımda
Ne zamanın içindeyim, ne de tamamen dışında

Beni bir bavula koy, yavaşça uzaklaş şehirden
Nasılsa tüm yolculuklar simgesel
Ve eski bavullarda objeleriz küflenen
Yıllarca uyukladık hiç gün yüzü görmeden

İnan ki sıkıldım bu ağrılardan
Bulanık görüntüden, moral bozan sanrılardan
Düzensiz uykulardan, ilaçlardan, yorulmaktan
Yıllarca rafta duran bavullardan

Beni bu kabusun içinde gör!
Avuçlarımda öfke biriktirdim her geçen gün,
Duvarlar yıkmak için
Sinsice bekliyorum kuytularda
Karışıp karanlığa bütün şehri yakmak için!

Geçiş:
Beni bu kabusun içinde gör!
Beni bu kabusun içinde

Bu hisle meşkeden bir ruhla garip keşkelerdeyiz
Zamanı durdur.
Beni bu kabusun içinde gör!