Verse 1:

Başını ellerinin arasına koyup da bir düşün

neydi en çok istediğin.. ya neydi gördüğün

aşk çözülmesi çok güç olan bi kördüğüm

yanar yürekte bir alev nolur söndürünn



Sessiz harflerle geçti bi ömür sessizce

süsleyemedim cümlelerimi sesli harflerle

yarım kaldı şiirlerim her denememde

anlatamadım seni boş kağıda bu aciz kalemle



İşe yaramaz bir piyon bile şahı tehtit eder

sense önüne gelene razı ol ve hadi söyle kader

kader kader..daha nekadar böyle devam eder..

aşk ve ölüm seç birini heeehh ne fark eder..



Ben ömrü ellerinde kirleten bi şairim

herkes hayatı içinde sade ben ve sairim

hayat zindanında mühebbetim ve daimim

ağustos ortasında bile hep kışa talimim



Nakarat:



Es vedaa rüzgarııı..sar bu bedeni..

Et son elvedanıııı..ne kalır geriii..





Verse 2:

Gırtlağında düğümlenir son kelime çekip giderken

dudakların nasıl titremez ki elveda derken?

arkanı dönüp gitmek nasıl da zor gelir kalbe

hasretin deli rüzgarı gözlerinde eserken



Her yazdığım kelimede kalem biraz duraklar

boğar kalemi uğruna yazdığım satırlar

damla yaş bırakmaz küstü kadere bulutlar

gitmek kalır sevene tükenirse umutlar



Herşey söylenmiş artık yanlızca elveda kalmış

dudakların titrerken vicudu bir endişe sarmış

hergeçen saniye zulüm..ölüm bu kalbe dar ve

gözden akmasını engellediğin yaş kalbe damlarmış



Bu gece baktım kalbime sırılsıklam ıslanmış

kalem tutan aciz ellerim hep nasırlanmış

cümlerlerim can buldu o mukaddes aşkınla

yanlız bu can değil şiirlerim de harlanmış