VERSE 1:

yastığına başına koyduğunda gelir mi ki aklına

beni düşünme sen sakın vaktini boşa harcama

küçücük bir balık takıldı bak dün gece kancama..

çırpınışlarında gördüm acizliği saklamam..



bir an gölgesi bile düşerse aşkın aklına

insin taa kalbine kadar akışına bırak da

hayat yönlendirsin seni sadece rolünü oyna

sığ düşüncelerde yüzme kader denen bu koyda



umut güneşi açtığında gülümser papatyalar

kimisi tadını çıkarırken kimsi hesap sorar

tüm umutlarım kırıldı sürünüyor bak ordalar

çok yaralar aldılar da hala hayattalar



geç aynanın karşısına ve kendinle yüzleş

arkanda bıraktığın umutların hepsi leşş

kargalarına yem olmuş..paptyalar solmuş

hepsi bir damlacık umut ışığına muhtaç..



VERSE 2 :

gönül tarlama az önce bir tutam papatya ektim

tektim belki zorlandım da sence bi ben mi yektim

tek yürektim..tek bilektim..tek dilektin...

şu ömür denen sandalımda tek başıma tek kürektim..



sana gelen bu yolda bir ömrü feda ettim(malesef)

tüm umutlarıma ben hep bu yolda veda ettim..

topladığım paptyaları bir hiç uğruna heba ettim..

ya saf şair ya mecnun ya en büyük metanettim..



adım adım yol alırsın hayat yolu uzar gider

sen seraplara kanarsın onlar da kuyunu eşer

tek ayağı çukurda kalbim çırpınıyor birer birer

kaybediyor umutlarım yakında hepsi biter..



şimdi bana arta kalan bir tek pişmanlık duygusu

ne bir damla feri kaldı gözlerimin ne uyksu

mekan adres hepsi belli yanlızlığın derin kuytusu

kus yireğim kaleminle içindeki bu huysuzu..





[(sabrın solu selamettir sakın durma sabret

kalemim kirletirken kağıdı...beni yorma..

((yüreğim))..sorma onu bana..sen içinde yanan bu ateşi korla..(hadiii)]