Verse 1
İnsanlık meziyetim gider Hakk- ın huzuruna bir gün.
Belki ağlayıp yerinirim, bin dert ile ölürüm her gün.
Görün beni o zaman; Kardelenler gibi
Nasıl huzur saçarım bende o gün.
Bir kehribar tespih gibi, kahrımı çek çek bitiremedim.
Feryat- ı figanlarımı gözyaşlarımla silip tüketemedim.
Sitemlerim haykırışta benim ,
Ben yine ruhumu telkin edemedim.
Bu yazıları niçin yazarsın sen söyle ?
Aşıkmısın yoksa dertlimisin tâ ezelden.
Bugün yine üzgün gördüm bak seni;
Muzdaripmisin sende o şerefsizden.
Gezdim dolaştım şu âlem- i deryayı.
Bulamadım insanlık düsturunda ALLAH' ı arayanı.
Gördüm ki her şey yasta ,
Bundandır belki dünyanın dert- i gamı.
Nakarat x2
Malum olsaydı Uğur neler neler yazardı ,
Niyetim: Amacını aşmasın diye sustum
Benim şu ahvalimi, kefenden başkası çözemez zaten
Sabredin Güneş batıdan da doğar bir gün.
Verse 2
Elimizde paralar şıngır mıngır.
Dilimizde gıybet ve yalan tıngır mıngır.
Gör bak günah odunumuz yandı,
Sabır ey gönül: Güneş batıdan da doğar bir gün.
Acep! Rahmet ikliminde kimler yaşar, bu devranda.
Kim ne bilsin neler gördüm çıktığım şu seyranda.
Kimsesiz gönlüm , huzur bayramını yaşadı
Gönül Gözü Aç Susuz Bu Kurak topraklarda.
İnsandan insana iyiliğin hatrı teşekkür oldu.
ALLAH' ın nimetleri özümüzde nankörlüğü buldu.
Malı mülkü olan hep fazlasını istedi ,
Malı Mülkü olmayan da şükre durdu.

Nakarat x2
Malum olsaydı Uğur neler neler yazardı,
Niyetim: Amacını aşmasın diye sustum
Benim şu ahvalimi, kefenden başkası çözemez
Sabredin Güneş batıdan da doğar bir gün.