Korku Bela - Öldürüldü hep seven
VERSE 1:
Sokaklar da Hayâlet'dim misâl et ki rûhsuzum.
Tayfan olsa tek tabanca tek tetikle kurşunum.
Yolumu bulamadım, yıprandım lan olgunum.
Yolun başındaydım nokta mıydı koyduğum ?
Uzundu yollarım, yolumun üstü tek şerit.
Allahım dedim, tek başıma ben neylerim.
Ya kulum dedi, kaderdi tercihin.
Oturup ağladım, neydi benim Günahım.
Gelmiyor ki aklıma, amaçlarım da yok oldu.
Kararınca umutlar da hayâllerim bozuldu.
Gecelerimde duvarlarda yumruklarım var oldu.
Gel desin, ayık kafamla sanki sarhoşum.
Bekliyordum yağacak olan her bir yağmuru.
Saklıyordu adetâ ki içimde ki o masûmu.
Ağlıyordu her gecem de durmadan meleklerim.
Kaybım oldu, nerede simdi sevdiğim dediklerim ?
___________________________________________
VERSE 2:
Titriyordu ellerim duvarlar çöktü üstüme ?
Sol yanımda ağrı vardı düştü göğsüme.
Vardı kurtuluş, Şeytan çekti kendine.
Suçlu sen mi yoksa ben mi tam bir bilmece.
Kaybeder ya insanoğlu kalmaz hiç bir yer.
Şimdiler de gelse mevti çok mu fark eder ?
Düşlerinde cinâyetler çekili perdeler.
Bedenler toprak olsa rûhlar Derbeder.
Güçlendirir ya öldürmeyen tüm acılarım.
İtirâz ulan Yalan ! Soğutuyordu hayât'dan.
Sersefil ki mutluluk gider, geriye acı kalır.
İntizâr eder kalbim, o'nuda gelir kriz alır.
Bir Güneş düşün hiç batmıyor gibi.
Hayâllerle bitmeyen bir gerceğin dibi.
Akbilimdi bak, yolum Ölüme giden.
Sevilenler bitirdiler öldürüldü hep seven.
___________________________________
VERSE 3:
Farz edin ki mektubumdu son satırlarım.
Vaaz edin derim, yutkunurdu zaaflarım.
Gölgesinde esâretin, bekler oldu tam yağın.
Prangalarla donanmışsım içimden ağlarım.
Son bir suâlim kaldı, değer miydi harbiden ?
Ağlar mıydın bilmem amma farkın yok ki câniden.
Özür diler misin, kilit vurduğun o mâziden ?
Cevapların da sende kalsın, gidiyorum ben sâhiden.