Fecr-i Ahval



Yanımda kal

Dinle beni öncelikle belki beni anlarsın

Durgularımı büyütüp beşiklerde sallarsın

Değerini bilmeyip karanlıkta yatardım

Kuytu sokaklarda bedenimi ararsın



Yollarına ektiğim çiçekler açmaz oldu

İçimde sakladıklarım gözyaşlarımda soldu

Kaybettiğim varlığımı tebessümünde buldum

Binalar arasına saklanmış gecekonduyum



Bana ışık tutan eller bir de gözlerim var

Yardım edecek birisi var kaybolduğum zamanlar

Özgürlüğüme sebep olur gökte uçan martılar

Ağlamaklı gözlerim yüreğim yitik kanar



Şaibeler var fazla daldığım zaman

Yalnızlıklar var kaybolduğum her an

Birileri var acılar içinde kıvranan

Gözlerim var gördüğüne katlanan



Görme görme görme gözlerim

Bilme bilme bilme sevdiğim



Bedvin Kasva



Ağaç yaprak verir sadece sır vermez rüzgara

Kurumuş yaprak gibi döner sevincim hüsrana

Yağmur yağar habersiz değer yaşlar alnıma

Gözaltından süzülen yağmur mu benmiyim acaba



Umutlarda bitti sanki gözlerimde yaşaltı

Bulutlarda gitti birden üzerimde karaltı

Siyaha bulanmış yollarımda küçük bir parıltı

Sarılıp aydınlığa kurtulabilceğimi sanardım



Görmek isterdim oysa gökyüzünde ben kendimi

Yıkmak isterdim oysa tuzak dolu o çemberi

Bırakıp giden düşlerim ne olur bana dönün geri

Düşlerim olmadan aşamam ki ben hiçbir engeli



Yürüdüm sadece bu yolda koşmaya gücüm yetmedi

Bitap bir halde hep dizlerim fakat yere çökmedim

Çok yorgunum belki ama düşüp toprağı öpmedim

Vatanından gitti ama Bedvin daha ölmedi