VERSE 1



Hayallerim var benim ve ben hala peşindeyim

Soğudum her şeyden uçurumun eşiğindeyim

Sahte tavsiyelere ihtiyacım yok benim

Kazanacağım elbet bunun bilincindeyim

Bir şehrin içindeyim yolların hepsi müphem

Vazgeçmek yok başaracağım yok şüphem

Kuşkusuz dikenli yollarda var ve bende geçeceğim

Zaten hayat dev bir olta ben ise bir akyemim

İyice dibe çöküyorum cehennemdeyim sanki

Ilık bir siroko esti ansızın geldi geçti

Aldı götürdü beni benden ne yapacağım şimdi?

Ne kahpe bir hayattır bu hep iyileri seçti

Hayattan muztarip dertli bir insanım

Yürek bin parça fakat yaşamak zorundayım

Hayatım hasmım ama onun sofrasındayım

Bilinmez bir haldeyim derin bunalımdayım



Nakarat

Tek kaldım gölgem yokken

Ben gölgeme emanetken

Gözlerim ağlıyordu

İçimdeki kasvetten



Kimileri sorgusuz ve rahatça yaşarken hayatta

Müttefik hale gelmişim ben içimdeki despotla

Usanmadan plan yaptım ve hep aklımı yordum

Kalbimin kafesini kırıp yaşamayı planlıyordum

Tanıdığım ilk peronsa kötü hayat çıkmazım

Nereden nereye gidiyorum öğrenmem lazım

Çocukken güzeldi şimdi tükendi hazlarım

Hazırlandım kışa çoktan bitti yazlarım

Hayat arbedemden derin darbeler aldım

Çok savaşsamda bitap düştüm hep yerde kaldım

Hayat harcadı beni kendi cebime kar kaldım

Aklanmak istedikçe sert sillelerle karalandım

İnsanı yeyip bitiren keşkeler olsa gerek

Yaşamaya devam ettim hep keşke diyerek

Ve baktım rutin yaşam karelerine hayatın

Her gün yeni güneş doğmasını bekleyerek



Tek kaldım gölgem yokken

Ben gölgeme emanetken

Gözlerim ağlıyordu

İçimdeki kasvetten