Erbi - Kartpostal

Bir çocukken tanıştığım, çıkarcı yaklaşım
Yıllar geçerken oldu yanımda yoldaşım
Maskeler değişse de değişmez aldanışlarım
Bakışlarında can bulur inan ki kalp atışlarım...
Yazdırır hayat bana, kimini azdırır
En dürüstü insanın günde bir kişi kandırır
Geçmişim hüzün dolu geleceğim kaygıdır
Çelimsiz hislerimin tek silahı sabrıdır...
Hüzünlü günlerin sonu, bir beat ile çakışır yolu
Yazmak istemektedir mecalsiz olsa da kolu
Bir türbülansın içindeyim gelmemektedir sonu
Kuşkulu bakışlarınla göreceksin buğulu
Kaygılar bir liste olsa en başında maddiyat
Kırık hayallerim, işe yaramıyor tadilat
Bir kaldırımdan ibaret sanki bana kâinat
On parmak marifet, hepsini kaldır at...
Gözünle gördüğünde dahi, hiçbir şey değil ki sahi
İnanmak istemezsin, acıların değil mi kâfi
Kör bir kurşuna yenik düşen bebek misali,
Masum ve çaresizdi güvenimin mecali...
Belki ajitasyon belirtisi bu parçalar,
Belki antiseptik ruhsal savaşlar,
Belki kendi mahkememde giyotin altı kalmalar
Belki beni seviyorlar kalemler ve kâğıtlar...
Derdime çare bulun derhal
Kalbim tekliyor nedir bu ahval
Dünya güzel ama hep kartpostal...
Kimsesiz değil de biz kimsesiz modundayız
Herkes başrol, hayat denen oyundayız
Yürümemiz gereken garip bi yoldayız
Kim bilir bugün belki yolun sonundayız...
Benim yaralarım azar, arada mezar kazar bana hırsım
Uzak yakınlarım,
Çıkarıp toplarım, tutmaz hesaplarım
Seni gibi bende o ölüme yakınım...
Ölüme yakınız biz birbirimize uzak
Hayal ve heveslerin adresi kursak
Düştüğümüz vakit uzanan bir eli tutsak
Huzuru bulsak canını okusak...
Misketlerimi aldılar elimden çocuktum, çalıştım
Kargaşanın içine girip karıştım
Bir baktım alıştım
Neden mi? Parayla tanıştım...